تحقیق بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نوآوری بانكها در جلب مشاركت مردم در اقتصاد در 196 صفحه ورد قابل ویرایش
قیمت فایل فقط 35,100 تومان
تحقیق بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نوآوری بانكها در جلب مشاركت مردم در اقتصاد در 196 صفحه ورد قابل ویرایش
1) مقدمه:
وجود ابزارهای مالی گوناگون و متنوع در بازار مالی. انگیزش و مشاركت بیشتر مردم را در تأمین منابع مالی فعالیتهای اقتصادی درازمدت به همراه میآورد. تنوع ابزارهای مالی از نظر تركیب ریسك و بازده و ماهیت سود و شیوه مشاركت در ریسك گروههای مختلفی را به سوی خود میكشاند. مطالعة سیر تاریخی بازار مالی رد كشورهای پیشرفته و توسعه یافته نشان میدهد كه این كشورها همواره سعی كردهاند كه با انجام نوآوریهای مالی در زمینة ابزارهای مالی گونهها و زمینههای بكارگیری ابزارهای مالی را گسترش دهند و از این طریق سرمایههای بیشتری را جذب كنند. شناخت این ابزارهای جدید میتواند ما را در توسعه هر چه بهتر بازار مالی كشورمان یاری رساند و بدین ترتیب رشد و توسعة اقتصادی را تسهیل و تسریع بخشد. همانطور كه در فصل اول اشاره گردید بهترین شكل تأمین مالی سرمایهگذاریهای درازمدت. از محل پس اندازها و نقدینگی بخش خصوصی و از طریق بازار مالی محقق میشود. بازار مالی در هدایت پس اندازهای كوچك به سرمایهگذاریهای مولد. جذب پس اندازهای راكد در تولید. اصلاح ساختار بخشهای اقتصاد. افزایش درآمد ملی. افزایش درآمد دولت و ... نقش مهمی میتواند ایفا كند. دستیابی به این هدفها مستلزم گسترش بازار مالی از طریق تنوع بخشیدن به ابزارها و نهادهای مالی است. بدیهی است نخستین گام در متنوع ساختن، دستیابی به شناخت كامل و دقیق از انواع آن است. در تحقیق پیش روی سعی شده است انواع ابزارهای مالی موجود در بازارهای مالی جهان اشاره شود و ضمن آن ویژگیها، زمینهها، كاربرد، وجوه افتراق و اشتراك ابزارها و ... تبیین شود.
ابزارهای مالی جدید كه بواسطة نوآوریهای ابزاری ایجاد گردیدهاند از لحاظ تنوع و تعداد بسیار وسیع و گسترده هستند بنابراین در این تحقیق سعی خواهد شد ابزارهای اصلی و بیشتر كاربرد پذیر معرفی و بررسی گردند. بدین منظور ابتدا ابزارهای نوین معرفی شده در سیستم بانكی معرفی میشوند و سپس انواع ابزارهای مالی منتشر شده در بازارهای اولیه یا ثانویه سیستم مالی بررسی میگردند.
1-2) ابزارهای مالی نوین در سیستم بانكداری
3-2-1) حسابهای ویژه جاری: Special checking Account
این نوآوری مالی در سیستمهای بین سالهای 60-1935 رخ داد. تا قبل از جنگ جهانی بانكهای تجاری فقط برای بنگاههای تجاری واحدها و مؤسسات دولتی و افراد ثروتمند، حساب جاری فراهم میكردند. در آن دوره بخش عمدهای از جمعیت فقیر بودند و توانایی پرداخت حداقل مقدار برای باز كردن حسابهای جاری (در سال 1930 حداقل مقدار موجودی تقریباٌ معادل 000/10 دلار امروز بود) نداشتند و از سوی دیگر افراد عاید بیشتر خریدهایشان را بصورت نقد انجام میدادند. اما پس از جنگ جهانی با رشد و افزایش درآمد و خریدهای افراد، انجام معاملات نقدی با مشكلات مختلف روبرو گردید و به همین دلیل میل شدیدی در بین افراد برای انجام پرداختهای خود بوسیلة چك (Check) ایجاد گردید. همین امر باعث گردید در اواسط دهه 1950 برای اولین بار برخی از بانكها حسابهای جاری كه سقف موجودی نداشت را افتتاح كنند و بدلیل استقبال بیش از حد مردم در مدت زمان كوتاهی این گونه حسابها در سراسر جهان گسترش یافت.
1-2-2) گواهی سپرده certificate of deposit: CDs
پس از جنگ جهانی دوم بانكها سهم خود را از بازار مالی بطور قابل ملاحظهای از دست دادند بطوریكه در بین سالهای 60-1946 سهم بانكها از وجوه مؤسسات مالی خصوصی از 57 درصد به 39 درصد كاهش یافت و سهمشان از بازار مؤسسات سپردهگذاری از 82 درصد به 62 درصد كاهش پیدا كرد. دلیل عمدة كاهش سهم بانكها تأكید بیش از حد آنها بر روی سپردههای دیداری demand deposity بود. این سپردهها كه همانند حسابهای جاری كنونی عمل میكردند در طول دوران جنگ توسط مردم مورد استقبال قرار گرفت زیرا در طول جنگ: 1) اقلام خرید كمیاب بود.
2) اكثر بنگاهها از مسیر اقتصادی بعد از جنگ نامطمئن بودند و ترجیح میدادند نقدینگی نگهداری كنند.
3) نرخ بهره در طول جنگ پایین بود.
اما با پایان یافتن جنگ و تغییر شرایط اقتصادی این دلایل منتفی گردید و نتیجتاٌ سپردههای دیداری با عدم استقبال شدیدی مواجه گردیدند.
بانكها در جستجو راه حل برای این مشكل ابتدا سپردههای بلندمدت بهره دار را معرفی كردند، اما این گونه سپردهها نیز با عدم استقبال مواجه گردید زیرا بنگاهها ترجیح میدادند كه تراز پولی موقتشان را در اوراق بهادار كوتاه مدت كه میتوانستند به راحتی در فرصت كوتاهی بفروشند، نگهداری كنند در حالیكه سپردههای بلندمدت بهره دار بایستی تا موقع سر رسید و یا حداقل 30 روز از تاریخ سپردهگذاری نگهداشته شوند، تا بدانها سود تعلق گیرد.
در سال 1961 بانك شهری [City Bank] (اولین بانك ملی شهر نیویورك) گواهی سپردة بانكی را منتشر كرد. گواهی سپرده اوراق بهاداری هستند كه دارای تاریخ سر رسید و نرخ بهرة مشخص هستند. از آنجا كه بازدة این گواهیها بر اساس نرخ بهره بانكی است معمولا نرخ بهره بیشتر نسبت به سایر اوراق قرضة كوتاه مدت دارند و به همین دلیل به سرعت مورد استقبال عموم مردم و بنگاهها قرار گرفت. مشتریان میتوانستند این اسناد را تا هر وقت تمایل داشتند نگهدارند و در صورت نیاز به خود و دیگری بفروشند.
این گواهیها و اسناد به سرعت و در زمان اندكی گسترش یافت و همكنون انواع مختلف این گواهیها در سطح جهان وجود دارد. بوسیلة این گواهیها سپردهگذاران به ابزاری مناسب و با درجة نقدینگی بالا دست پیدا میكنند و از سوی دیگر بانكها نیز میتوانند منابع مالی مورد نیاز خود را بدست آورند.
گواهی سپرده بانكی بر اساس معیارهای مختلف قابل طبقه بندی است. بر اساس مؤسسات منتشر كنندة این اسناد میتوان به چهار نوع گواهی سپردة بانكی اشاره كرد:
1) گواهی سپردة منتشر شده توسط بانكهای داخلی
2) گواهی سپردة منتشر شده به پول داخلی ولی خارج از كشور تزریق شده. بعنوان مثال بانكهای اروپایی نوعی گواهی سپرده به دلار منتشر میكنند و در اروپا به فروش میرسانند. (Euro CDs یا Euro dollar CDs)
3) گواهی سپردة منتشر شده توسط بانكهای خارجی فعال در كشوری (Yankee CDs) به پول داخلی همان كشور
4) گواهی سپردة منتشر شده توسط مؤسسات پس انداز وام و بانكهای پس انداز (thrift CDs)
همچنین گواهی سپردهها به دو دسته گواهی سپردة قابل معامله (Negotiable CDs)
و گواهی سپردة غیر قابل معامله (Non Negotiable CDs) تقسیم میگردند. منظور از گواهی سپردة قابل معامله، گواهیهایی هستند كه قابلیت فروش در بازارهای ثانویه را قبل از تاریخ سر رسیدشان دارند و گواهی سپردة غیر قابل معامله گواهیهای هستند كه این قابلیت را ندارند و بایستی از تاریخ سر رسید در دست خریدار اولیه باشد.
گواهی سپرده از لحاظ جریان درآمد آن نیز به دو دسته تقسیم میگردد: گواهی سپردههایی كه به آنها بهره تعلق میگیرد كه این بهره بصورت ماهانه یا فصلی یا سالانه توسط كوپنهای مجزا و یا در انتهای سر رسید اسناد پرداخته میگردد. این گونه گواهی سپرده تا سال 1977 بصورت نرخ بهرة ثابت [Fixed-coupon Interst Rote CDs) منتشر میشدند، اما از این سال به بعد با افزایش نرخ بهره و بی ثبات شدن آن ریسك نگهداری این اسناد افزایش یافت و لذا باعث كاهش تمایل خرید این اسناد گردید. در این سال نوعی گواهی سپرده با نرخ بهرة متغیر [rariable rate CDs] یا [Floating Rate of CDs] منتشر گردید. در این نوع اسناد نرخ بهره به شاخص دیگری وابسته است و با تغییر شاخص مذكور نرخ بهره نیز تغییر میكند، بعنوان مثال نرخ بهره به شاخص قیمت مصرف كننده یا حداقل نرخ بهرهای كه بوسیلة بانك مركزی تعیین میشود وابسته میگردد.
نوع دیگر گواهی سپرده از لحاظ جریان درآمدی گواهی سپردة بدون بهره [Zero coupon rate CDs] است كه اولین بار در سال 1981 منتشر گردید. به این گونه اوراق هیچگونه نرخ بهرهای تعلق نمیگیرد ولی با تخفیف (به قیمت كمتر از ارزش اسمی) بفروش میرسد و نرخ بازده آن بستگی به تفاوت بین قیمت خرید و ارزش اسمی آن كه در تاریخ دریافت میشود، دارد.
دریافت كند؛
احتمال خطر خرید – یا احتمال خطر پیش پرداخت، احتمال خطری است كه سرمایهگذار، جزیی از اصل وام یا كل آن را قبل از پایان تاریخ مورد انتظار بپردازد؛
احتمال خطر قدرت خرید – خطری است كه در آن قدرت خرید عایدی كمتر از آنچه انتظار میرود، است كه این امر به لحاظ وجود تورم است.
علیرغم وجود خطرات فوق، هنوز دارندگان اوراق بهادار سنتی – ابزارهای خزانه داری – برای مدیریت احتمال خطر نرخ بهره، خطر ورشكستگی و خطر قدرت خرید مطلوب هستند. به این ترتیب كه:
برای مدیریت احتمال خطر نوسان نرخ بهره اولین شیوه آن است كه سررسید ابزار با افق سرمایهگذاری، سرمایهگذار منطبق شود. دومین شیوه، آن است كه صرفاً در ابزارهایی سرمایهگذاری شود كه سررسید كوتاهتری از افق زمانی سرمایهگذار داشته باشد. شیوه سوم آن است كه ابزاری با سر رسید طولانیتر از افق سرمایهگذاری خریداری شود. آنگاه با استفاده از ابزارهایی نظیر معاملات آتی، سلف و دیگر ابزارهای مشتقه، در برابر احتمال خطر نرخ بهره ایجاد مصونیت كرد.
مشكل احتمال خطر قصور نیز از چندین راه مدیریت میشود. آسانترین راه آن است كه در اوراق بهاداری سرمایهگذاری شود كه به طور انفرادی كمترین میزان احتمال خطر را داشته باشد. این اوراق مطمئن شامل تعهدات خزانه داری، شهرداریها و شركتهای معتبر است. راه دیگر آن است كه تركیب متنوعی از سهام انتخاب شود.
از نظر مهندسی مالی برای مدیریت احتمال خطر قدرت خرید، میتوان ارزش نهایی اوراق قرضه را با نرخ تورم شاخص بندی كرد. اوراق بهادار با كوپن صفر علاوه بر مدیریت احتمال خطرات گوناگون، ویژگیهایی نیز از لحاظ مالیاتی دارند.
اوراق بهادار با كوپن صفر و اربیتراژ تبدیل – ایجاد اوراق قرضه با كوپن صفر از اوراق سنتی مثال كلاسیك آربیتراژ تبدیل است. در آربیتراژ تبدیل یك ابزار یا گروهی از ابزارها، با مجموعهای از ویژگیهای مفروض، به ابزار دیگر یا گروهی از ابزارها كه ویژگیهای سرمایهگذاری متفاوتی دارد، تبدیل میشود.
بازار باز خرید اوراق بهادار و معكوس آن[1] – قرارداد بازخرید، به فروش و بازخرید همزمان اوراق بهادار با سررسیدهای مختلف اطلاق میشود. قرارداد بازخرید معكوس[2] نقطه مقابل قرارداد بازخرید است. به این مفهوم كه قرارداد، خرید و فروش همزمان یك اوراق بهادار با سررسیدهای مختلف است. گفتنی است كه بازخرید و معكوس آن دو روی یك معاملهاند. نام آن بستگی به این دارد كه در اولین قرارداد، فرد خریدار است یا فروشنده. از این اوراق برای تأمین مالی وجوه كوتاه مدت، سرمایهگذاری نقدی كوتاه مدت و بدست آوردن اوراق بهادار و فروشهای كوتاه مدت استفاده میشود.
اوراق قرضه بنجل[3] – اوراق قرضه بنجل كه به آن اوراق قرضه نوع پر خطر[4] میگویند؛ اوراق قرضهای هستند كه درجه و اعتباری كمتر از سرمایهگذاری دارند. این سهام اغلب به نام از آسمان افتادهها[5] نامیده میشوند.
سهام ممتاز با نرخ شناور – سهام ممتاز با نرخ شناور، سهامی است كه در آن نرخ سود سهام به شكل دورهای و بر اساس قانون خاصی تعدیل میشود. این سهام عبارتند از:
- سهام ممتاز با نرخ قابل تعدیل[6]-سهامی است كه در آن نسبت تبدیل ثابت است.
- سهام ممتاز با نرخ قابل تعدیل و تبدیل[7]– در این سهام نسبت تبدیل هر فصل تعیین میشود تا با ارزش اسمی برابر شود.
- سهام ممتاز با نرخ قابل تبدیل نقطهای[8] – مانند سهام ممتاز قابل تعدیل در هر دوره تعدیل میشود اما نرخ سود سهام با نرخ معیار مثلا اوراق خزانه سه ماهه یا لیپور[9] سه ماهه تعیین میشود.
اوراق بدهی با نرخ شناور معكوس[10] – به این اوراق شناورهای معكوس نیز میگویند. نرخ تعدیل این اوراق به طور دورهای بر اساس نرخ معیار تعیین میشود اما در این مورد، نرخ تعدیل بر عكس جهت حركت نرخ معیار است.
د- اوراق قرضه دولتی: كه به طور كلی به دو دسته تقسیم میگردد:
- اوراق قرضه خزانه داری (Treasure security): كه توسط خزانه داری بمنظور انجام عملیات بازار باز منتشر میگردد و لذا ابزار اصلی در سیاست پولی میباشد. این اوراق از لحاظ چگونگی جریان نقدی به دو دسته تقسیم میگردد.
1) اوراق قرضه تنزیلی discountl securities)یا Treasury zero certificate): كه در انتهای دوره با توجه به نرخ اسمی اوراق سود پرداخت میگردد. در طول دورة نگهداری هیچگونه سودی به آن تعلق نمیگیرد.
2) اوراق قرضة بهرهی (Coupon security): كه در فواصل زمانی مشخص بهرة به آن تعلق میگیرد و به دارندة اوراق پرداخت میگردد.
اوراق خزانه داری از لحاظ مدت سررسید نیز به سه دسته تقسیم میگردد:
1) اوراق قرضهای كه تاریخ سررسید آنها از 90 روز تا یك سال است و با تخفیف بفروش میرسند (یعنی به مبلغی كمتر از ارزش اسمی آنها). به این اوراق هیچ نوع بهرهای تعلق نمیگیرد و دارنده اوراق مزبور، در زمان سررسید، مبلغی برابر ارزش اسمی آنها دریافت میكند (Treasury bill)
2) اسناد خزانه (Treasury Notes): نوعی اوراق قرضة دولتی كه تاریخ سررسیدشان بین یك سال تا 10 سال است و بهرة آنها هر شش ماه یكبار بوسیلة كوپنهای جداگانهای پرداخت میگردد.
3) اوراق قرضة خزانه داری كه سررسید آنها بین ده تا سی سال است و بهرة آن بصورت سالانه محاسبه و هر شش ماه یكبار پرداخت میگردد (Treasure band)
در سال 1996 دولت آمریكا اوراق خزانه داری تعدیل شونده با تورم (TIPS) (Treasury inflation-protection security) را انتشار داد كه با توجه به شاخص قیمت مصرف كننده یا شاخص مصرف كنندة شهری نرخ بهرة تعلق گرفته به آن تعدیل میگردد.
- اوراق قرضه شهرداریها: muncipal securities
اوراق قرضهای كه شهرداریها، ایالتها و حكومتهای محلی یا سایر سازمانهای دولتی منتشر میكنند. این اوراق قرضه برای تهیة كالاهای و خدمات عمومی همانند آتش نشانی، آب رسانی، آموزش و ... منتشر میگردد و معمولاً بهرة پرداختی به آنها از مالیات معاف هستند.
1-3-3) ابزارهای مشتقه[11]
ابزارهای مشتقه ابزارهایی هستند كه ارزش آنها از داراییهای دیگر – اوراق بهادار، نرخ بهره، كالاهای اساسی و شاخص اوراق بهادار- مشتق شده است. مهمترین نوع ابزارهای مشتقه عبارتند از:
قراردادهای آتی[12]، قراردادهای سلف[13]، اختیار معامله[14] (یك دورهای و چند دورهای) و معاوضه.[15]
الف- قراردادهای آتی و سلف
قراردادهای اتی و سلف قراردادهایی هستند كه به منظور تحویل داراییهای مورد نظر در زمانهای مختلف بسته میشوند. به همین دلیل است كه گاهی اوقات به این قراردادها، قرارداد تحویل تعویقی نیز میگویند. در این تعریف، بین قرارداد برای تحویل تعویقی و قرارداد برای تحویل فوری تمایز گذاشته میشود. قرارداد تحویل فوری، شامل قراردادهای قیمت نقدی است. در حقیقت قراردادهای آتی و سلف برای افراد این امكان را به وجود میآورند كه از احتمال خطر قیمت – خطر قیمت سهام و كالا – خود را حفظ كنند. این كار نیز از طریق قفل كردن قیمت ابزارهایی كه در معامله مورد استفاده قرار میگیرند انجام میشود.
الف- معاملات آتی
نوع معاملات استاندارد است كه در آن، به فروشنده قرارداد كوتاه[16] و به خریدار آن بلند[17] اطلاق میشود. هر دو طرف، رسید حسن انجام معامله را بنام ودیعه[18] نزد نهاد پایاپای (نهاد تسویه) میسپارند. هر قرارداد آتی یك تاریخ (به ماه) دارد كه بیانگر ماه تحویل قرارداد یا پایان آن است. معاملات آتی مالی كه بر ابزارهای بدهی صورت میگیرد بنام معاملات آتی بهره دار نامیده میشود. معاملات آتی مالی بر ارزهای خارجی نیز به نام معاملات آتی ارزهای خارجی خوانده میشود. معاملات آتی بر شاخص بازار سهام نیز انجام میشود كه به نام معاملات آتی شاخص سهام[19] نامیده میشود.
معاملات سلف
از آنجایی كه معاملات سلف استاندارد نیستند، طرفین میتوانند قرارداد را به نحو دلخواه و با توجه به نیاز خود تنظیم كنند. معاملات معاوضه[20] به هر شكل كه باشند معاوضه نرخ بهره ارز یا كالا – بخشی از معاملات سلف هستند. نوع دیگری از معاملات سلف، معاملات آتی دلار اروپایی[21] است كه اخیراً، سال 1983، معرفی شده است. در این نوع قرارداد، دو طرف در مورد نرخ بهره پرداختی بر سپرده در موعد معین به توافق میرسند.
معاوضه
در تاریخ بازارهای مالی، هیچكدام از بازارها به سرعت و وسعت معاملات معاوضه گسترش نیافتهاند. امروزه شركتهای صنعتی، شركتهای مالی، پس اندازكنندگان، بانكها، شركتهای بیمه، سازمانهای جهانی و دولتهای مقتدر و مستقل از معاملات معاوضه استفاده میكنند.
از معاملات معاوضه در جهت كاهش هزینه تأمین سرمایه، مدیریت احتمال خطر، استفاده از صرفه جوییهای مقیاس، آربیتراژ بازارهای جهانی سرمایه، ورود به بازارهای جدید و ابداع و خلق ابزارهای تركیبی استفاده میشود.
ساختار معاملات معاوضه
كم و بیش تمام قراردادهای معاوضه با ساختار مشابهی تنظیم میشوند. دو طرف بر تبادل مقادیر خاصی از یك دارایی موافقت میكنند. در معاملات معاوضه به تبادل مقادیر خاص، مقادیر فرضی یا ذهنی[22] گفته میشود تا از مبادله فیزیكی در بازارهای نقدی كه به آنها مقادیر واقعی گفته میشود تمیز داده شوند.
معامله معاوضه ممكن است حاوی یك یا تعدادی مبادلات ذهنی و یا فاقد آن باشد. بر اساس مبادلات فرضی دو طرف برای استفاده از دارایی پرداختهای دورهای به یكدیگر دارند. طرف اول برای استفاده از دارایی به طرف دوم در قیمت ثابت مبلغی میپردازد. این قیمت ثابت كوپن معاوضه نامیده میشود. همزمان طرف دوم نیز برای استفاده از دارایی پرداختهای دورهای در قیمت شناور (قیمتی كه بازار تعیین میكند) میپردازد. گفتنی است كه با تعریف مناسب واژهها و یا اضافه كردن بندهای خاص، ساختار ساده معاملات معاوضه تغییرات زیادی میكند به گونهای كه میتواند برای نیازهای نهایی طرفین به كار رود.
سیستم ارتباط رایانه ای
در روش سنتی معاملات، اوراق بهادار در بازارهای مالی به صورت پرداخت پول نقد و تحویل گرفتن اوراق انجام میگرفت و كارگزار فروشنده اوراق بهادار را به وسیله یك مأمور به دفاتر مؤسسه كارگزار خریدار میفرستاد و در مقابل، یك رسید مثبتی بر تحویل اوراق از كارگزار خریدار دریافت میكرد و روانه مأموریت دیگری میشد. كارگزاری كه این اوراق را تحویل گرفته بود، آنها را بررسی میكرد تا مطمئن شود كه درست همان مقدار اوراق مورد معامله را به او دادهاند و بقیه كارهای لازم هم انجام شده است یا نه. سپس یك چك به نام كارگزار فروشنده صادر میكرد و ترتیبی میداد تا آن اوراق به نام صاحب جدید آنها منتقل شود. حدود سه ساعت بعدازظهر همان روز، مأمور كارگزار فروشنده به دفتر كارگزار خریدار بر میگشت و رسید را تحویل میداد، چك را میگرفت و آن را به مؤسسه كارگزار فروشنده میبرد. مؤسسه مزبور پس از كنترل مبلغ و صحت چك، آن را به حساب مشتری میگذاشت.
در اجرای چنین روشی فرصت چندان زیادی نبود تا بتوان درستی و صحت كارها كنترل و اشتباهات اصلاح گردد. همچنین به ازای هر معاملهای كه انجام میشد میباید مقداری كارهای دفتری نیز صورت میگرفت، از جمله مراجعه یك مأمور، تحویل دادن اوراق، نوشتن چك و نقل و انتقال آن اوراق. مأموران موسسه كارگزاران میباید با سرعت زیاد و به شدت كار میكردند تا بتوانند مقدار زیادی معامله در یك روز انجام دهند، و در بسیاری از موارد هم اشتباهات فاحشی رخ میداد كه از كارایی كار آنها میكاست.
در سال 1971 برای اولین بار یك سیستم ارتباط رایانهای با عنوان سیستم رایانهای انجمن ملی معامله گران در آمریكا راهاندازی شد. این شبكه رایانه ای، بازارسازان، معامله گران و كارگزاران را به هم ارتباط داد. به این ترتیب كلیه كارگزاران و معامله گران توانستند از قیمت پیشنهادی بازارسازان و قیمت معامله انجام شده آگاه شوند. این سیستم ارتباط رایانهای در رابطه با سهامی كه در بازارهای خارج از بورس معامله میشود سه نوع اطلاعات ارایه میدهد:
- نوع اول، اطلاعاتی است كه مورد استفاده شعبههای مؤسسات كارگزاری و نمایندگان رسمی انجمن قرار میگیرد. این پایانه، نشان دهندة بالاتری قیمت پیشنهادی خریدی و پایینترین قیمت پیشنهادی فروش اوراق بهادار است كه معامله گران حاضر به معامله با آن قیمت باشند.
- نوع دوم، اطلاعاتی است كه در اختیار خرده فروشهای اوراق بهادار گذاشته میشود. این اطلاعات در برگیرندة نام بازارسازان و قیمت پیشنهادی خرید و فروش آنها است.
- نوع سوم، اطلاعاتی است كه مورد استفاده بازارسازان قرار میگیرد. این سیستم رایانهای قیمت پیشنهادی تمام معامله گران و بازارسازان یك سهم را اعلام میكند.
بنابراین با استفاده از این سیستم اطلاعاتی، دیگر كارگزاران و معامله گران مجبور نیستند به محل خاصی مثل تالار بورس مراجعه كنند، آنها آخرین اطلاعات مربوط به بالاترین قیمت خرید و پایینترین قیمت فروش و كل حجم معاملات را به راحتی از رایانه میگیرند. همچنین، تمام كارهای مربوط به نقل و انتقال مالكیت، صدور چك و پرداخت وجه در یك لحظه با سیستم رایانهای انجام میشود. از سوی دیگر این سیستم هر روز، معاملاتی را كه به ارزش چندین میلیارد دلار در بازار اوراق بهادار صورت میگیرد، كنترل میكند. نكته جالب توجه این است كه این سیستم تمام كارهای فوق را با صحت و دقت بسیار زید و با هزینه كم انجام میدهد.
شبكههای ارتباط الكترونیكی (Electronic Communications Networsk) ECN
یكی دیگر از فناوریهای به كار گرفته شده در بازارهای مالی، شبكههای ارتباط الكترونیكی میباشد كه موجب تحولی اساسی و عظیم در این بخش شده است. شروع به كارگیر این سیستم ارتباط رایانهای در سال 1971 در بازار سهام نسداك نیویورك جهت فراهم ساختن تسهیلات لازم در امر خرید و فروش سهام بوده است. این سیستم تا سال 1991، بیش از 218 هزار پایانة رایانهای را به شبكه مركزی اطلاعات نسداك متصل كرد. در یك نگاه كلی میتوان شبكههای ارتباط الكترونیكی (ECNs) را به عنوان سیستم مبادلة الكترونیكی كه به طور خودكار سفارشات خرید و فروش را در قیمتهای تصریح شده هماهنگ میسازد تعریف كرد.
شبكههای ارتباط الكترونیكی ابتدا به عنوان یك وسیلة مبادله كنندة خصوصی برای سرمایهگذاری نهادی و كارگزاران معاملهگر مورد استفاده قرار گرفت، ولی امروزه، تقریباً هر سرمایهگذار جزیی و نهادی، كارگزاران، بازارسازان، معامله گران و كارگزاران معامله گر میتوانند از این طریق معامله كنند.
در سال 1993 تنها 13 درصد از كل حجم سهام و اوراق بهادار در نسداك و 4/1 درصد از حجم سهام مظنه شده (پذیرفته شده) از طریق شبكة الكترونیكی صورت میگرفت، اما امروزه بیش از 30 درصد از كل حجم سهام و 40 درصد از حجم دلاری مبادله شده در اوراق بهادار نسداك و نیز 3 درصد از كل سهام و حجم دلاری اوراق بهادار مظنه شده از طریق این سیستم صورت میگیرد.
قیمت فایل فقط 35,100 تومان
برچسب ها : تحقیق بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نوآوری بانكها در جلب مشاركت مردم در اقتصاد , پژوهش بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نوآوری بانكها در جلب مشاركت مردم در اقتصاد , مقاله بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نوآوری بانكها در جلب مشاركت مردم در اقتصاد , دانلود تحقیق بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نوآوری بانكها در جلب مشاركت مردم در اقتصاد , بررسی تأثیر ابزارهای نوین و نو